Ellen
"Patagonië is magisch en sprookjesachtig"
Eric en ik wandelen door een van de gezelligste wijken van Den Haag naar het huis van Ellen. Ik heb een bijzondere band met deze straten en ga met een grote glimlach aan herinneringen de trap op. Eric belt aan, de deur gaat open en Ellen verwelkomt ons in haar prachtige bovenwoning.
Koffie, thee en gebak komen op tafel en de eerste vraag gaat als snel door de kamer:
Wat heb je aan vrienden en familie verteld over jouw avontuur in Patagonië?
Ellen steekt meteen van wal: “wat een super indrukwekkend avontuur! Patagonië is magisch en sprookjesachtig. Het was mijn hoogtepunt van het jaar. Het ging niet vanzelf want er was veel gebeurd in mijn privéleven. Ik moest even op sleeptouw genomen worden, maar dat maakte deze reis dubbel bijzonder. Het was een druk, vol en intensief programma. Daar keek ik in eerste instantie wel wat tegenop. Uiteindelijk zat het programma zo goed in elkaar en ging de tijd echt snel voorbij. Ik voelde me niet opgejut, maar het ging juist heel natuurlijk. Het helpt dan wel als je goed voor jezelf zorgt, goed slaapt en rust pakt waar dat kan. Ik heb een enorme energie boost gekregen van dit avontuur. Wat daarbij heeft geholpen: alles was helemaal van A tot Z geregeld. Echt super!”
“We hadden ook een fijne eenheid met de hele groep. Iedereen gaat op hetzelfde avontuur en is met dezelfde dingen bezig. Dat maakt dat je met iedereen wel een klik hebt. Ik reisde alleen en had als bonus dat ik die dagen met een gezellig subgroepje heb opgetrokken. Dat ontstond vanzelf al op Schiphol. Ik zou het iedereen aanraden om op dit avontuur te gaan!”
Eric en ik zitten al die tijd met allerlei vragen. Die vragen krijgen we maar half over tafel, eigenlijk komt er geen speld tussen. Dat maakt ook niet uit: het enthousiasme van Ellen werkt aanstekelijk! Als Ellen dan eindelijk inademt en een slokje van haar thee neemt, grijpt Eric zijn kans:
Wat staat je nog bij van de excursies?
Het vraagteken is nog niet geplaatst en Ellen geeft antwoord: “door Patagonia ben ik echt verliefd geworden op het hiken!! Ik moet gelijk iets bekennen: ik had in het begin twijfels of ik de finish wel zou halen. Maar door de hikes op donderdag en vrijdag kreeg ik daar een veel geruster gevoel over; ook omdat ik de ondergrond goed kon zien en voelen. Ik kon goed inschatten met welk tempo ik zou gaan stijgen en dalen om comfortabeler te kunnen lopen. Op donderdag en vrijdag kon ik echt genieten van de omgeving en het goed in me opnemen, zodat ik zaterdag meer ontspannen kon lopen.
Het was goed om vooraf al twee dagen in het park (Torres del Paine, red.) te zijn, voordat je de race gaat doen. Want ondanks dat je die bekende berg iedere keer weer ziet, was ik toch iedere keer weer onder de indruk van al die natuurpracht. Oh, wat was Grey Glacier ook geweldig mooi…!! En onze gidsen wisten veel over de plantjes, bloemetjes, dieren en de hele omgeving. Echt bijzonder. Normaal loop je er zomaar langs, maar nu kregen we ontzettend veel informatie.”
Ik probeer het gewoon: “Ellen, wat vond je van …. “. Tegen beter weten in, want ze gaat gewoon door: “Dat was ook bij de Foodie Tour in Santiago. Ik vond dat echt heel gezellig en heb veel geleerd van de gidsen. Die konden echt veel vertellen over de stad, de geschiedenis en van alle gerechtjes die we hebben geproefd. Ik vond het helemaal super; kan het niet anders zeggen. Een groot avontuur. Goed in elkaar gezet. Niks was te veel of te weinig.”
Eric en ik zitten weer ademloos te luisteren naar Ellen. Ik maak mijn vragen nu maar zo kort mogelijk: “hotels?”
“In Puerto Natales paste het hotel precies bij de plek waar ik was. Een mooi gebouw met grandeur, met uitzicht over het water. Ze hadden de kachels in de kamer wel op standje sauna staan. Gelukkig konden die naar een normaal niveau. Ik heb daar heerlijk geslapen. In Santiago hadden we op de heenreis een hotel met mooie kamers en met een zwembad op het dak. Dat was echt te gek! Op de terugreis zaten we tegenover het vliegveld en daar merkte je helemaal niks van. Dat was echt goed geïsoleerd.”
Inmiddels wordt het al wat later op de avond en dat zie je vooral bij Eric. We bedanken Ellen voor haar bruisende enthousiasme en haar gastvrijheid. Ik loop de traptreden af en ik hoor Ellen nog net roepen: waar gaat het volgende avontuur nu naartoe?
…
